همه ما از قدم زدن در پارک، خیابانی پر از درخت یا منظره درختان از پنجره خود لذت می بریم، اما برای ساکنین شهرها، ممکن است این تجربه ی خوشایند به سادگی رقم نخورد…. در ادامه مطلب همراه ما باشید.

همه ما از قدم زدن در پارک، خیابانی پر از درخت یا منظره درختان از پنجره خود لذت می بریم، اما برای ساکنین شهرها، ممکن است این تجربه ی خوشایند به سادگی رقم نخورد. فضای سبز به عنوان هر زمین یا آب دارای پوشش گیاهی در یک منطقه شهری تعریف می شود

توسعه ی فضای سبز مزایای متعددی برای انسان و محیط زیست دارد. مثلا به بهبود کیفیت هوا، کاهش دمایی هوا، حفاظت از خاک،  وذخیره بهتر آب باران، افزایش تنوع زیستی گیاهی و جانوری  کمک می نماید. همچنین فضایی برای استراحت،  تفریح و ورزش فراهم مینماید که همه به ارتقای سلامت جسم و روان و نیز بهبود روابط اجتماعی کمک مینماید.   برای افراد و جامعه دارد که شامل موارد زیر می شود:

برخی تحقیقات معتبر در اروپا گزارش کرده اند که با بهبود دسترسی به فضای سبز می توان از 43000 مرگ زودرس در سال جلوگیری نمود. همچنین مطالعات دیگر نشان می دهد دسترسی مناسب به فضای سبز در مناطق شهری می تواند باعث  کاهش بیماری های قلبی عروقی، کاهش مشکلات سلامت روان، افزایش امید به زندگی، بهبود عملکرد شناختی در کودکان و سالمندان و افزایش نرخ نوزادان سالم تر اشاره کرد. تحقیقات نشان می دهد که دو ساعت وقت گذراندن در فضای سبز طبیعت در هفته حداقل میزانی است که برای حفظ سلامتی و تندرستی ضروری است.

علی رغم اینکه فضای سبز برای سلامتی ضروری است اما در بسیاری از شهرها به اندازه کافی وجود ندارد و یا به اسانی در دسترس نیستند بنابراین مردم به اندازه ی کافی از مزایای سلامتی آن برخوردار نمی شوند. حتی در قاره سبز اروپا،  در این قاره 62 درصد از جمعیت در مناطقی زندگی می کنند که فضای سبز کمتری نسبت به توصیه شده سازمان جهانی بهداشت  دارد. محله های فقیرتر در همه شهرهای جهان فضای سبز کمتری دارند و از آن بهره ای نمی برند.سازمان جهانی بهداشت توصیه میکند سرانه فضای سبز در مناطق شهری افزایش یابد.

شهرهای با تراکم جمعیتی بالا، باید بر احیای زمین های شهری برای فضای سبز، ارائه راه حل های مبتنی بر طبیعت مانند بام های سبز و باغ های عمودی، حیاط سبز مدارس، راهروهای سبز، درختان خیابان، پارک های جیبی (پارک هایی کوچک با مساحت کمتر از یک هکتار)، باغ های اجتماعی و سایر اقدامات تمرکز کنند. این مهم است که فضاهای سبز در دسترس و نزدیک به محل سکونت باشند.Cecil Konijnendijk، یک جنگلبان شهری، قانون 3-30-300 را به عنوان یک قانون کلی برای فضای سبز در شهرها پیشنهاد کرده است. او پیشنهاد کرد که هر شهروند باید بتواند حداقل سه درخت (در اندازه مناسب) را از خانه خود ببیند. در هر محله باید 30 درصد تاج درخت وجود داشته باشد و هیچ کس نباید بیش از 300 متر دورتر از نزدیکترین پارک یا فضای سبز زندگی کند. هرچند که ممکن است غلبه بر موانع سبز شدن محلات و شهر ها آسان نباشد، اما با تلاش جمعی و مشارکت ذینفعان متعدد و متنوع این کار امکان پذیر خواهد شد.

 

برای اعتلای فرهنگ سلامت در بین عموم مردم ار شما دعوت می‌کنیم تا مطالب موجود در وبلاگ رویداد سمپ را با سایرین به اشتراک بگذارید.